همگرایی ملل مسلمان و دولتهای آن از دیرباز در میان نخبگان کشورهای اسلامی مطرح و به اشکال گوناگون پیگیری شده است. این تلاشها بعد از فروپاشی امپراتوری عثمانی و تفرق امت اسلامی، که در نتیجه آن جهان اسلام حتی از یک وحدت صوری هم بینصیب شد، بهطور جدیتری دنبال شد. اما همه این تلاشها به نتیجه دلخواه مسلمانان منتهی نشد. با تأسیس سازمان کنفرانس اسلامی انتظار میرفت که امت اسلامی بار دیگر به وحدت و همگرایی نایل آید اما این سازمان نیز چندان توفیقی حاصل نکرد. عوامل مختلفی در این عدم توفیق موثراند که در این مقاله، این عوامل در قالب چالشهای برون سازمانی در سه حوزه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی- فرهنگی بررسی شده است. سازمان کنفرانس اسلامی درحقیقت بینالمللگرایی مذهبی است. به عنوان یک سازمان بینالدولی، این سازمان دارای ویژگیهای منحصربه فردی است.
نواختی مقدم, امین, & انوریان اصل, حامد. (1390). چالش¬های همگرایی در میان کشورهای اسلامی (مطالعه موردی سازمان کنفرانس اسلامی). جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 14(2), 193-227.
MLA
امین نواختی مقدم; حامد انوریان اصل. "چالش¬های همگرایی در میان کشورهای اسلامی (مطالعه موردی سازمان کنفرانس اسلامی)". جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 14, 2, 1390, 193-227.
HARVARD
نواختی مقدم, امین, انوریان اصل, حامد. (1390). 'چالش¬های همگرایی در میان کشورهای اسلامی (مطالعه موردی سازمان کنفرانس اسلامی)', جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 14(2), pp. 193-227.
VANCOUVER
نواختی مقدم, امین, انوریان اصل, حامد. چالش¬های همگرایی در میان کشورهای اسلامی (مطالعه موردی سازمان کنفرانس اسلامی). جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 1390; 14(2): 193-227.