ارزیابی کیفی نقش آموزش کارآفرینی اجتماعی بر ارتقاء شاخص‌های توسعه اقتصادی پارک‌های علم‌وفناوری علامه‌ طباطبایی و علم و فرهنگ

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 جامعه شناسی ،دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد تهران مرکز، تهران، ایران

2 جامعه شناسی، علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد تهران مرکز، تهران، ایران.

چکیده

هدف پژوهش: این پژوهش به بررسی نقش آموزش کارآفرینی اجتماعی بر توسعه اقتصادی در پارک‌های علم‌وفناوری دانشگاه علم و فرهنگ و دانشگاه علامه طباطبایی می‌پردازد. هدف این تحقیق تحلیل اثرات آموزشی بر توسعه اقتصادی، شناسایی مکانیزم‌های انگیزشی مؤثر و ارزیابی اعتبار اجتماعی دوره‌ها و تحلیل آثار و تغییرات محیطی ناشی از آن است. کارآفرینی اجتماعی با ایجاد فرصت‌های شغلی، کاهش فقر و توانمندسازی جوامع، نقش حیاتی در توسعه پایدار ایفا می‌کند. به همین دلیل، بررسی تأثیرات آموزش‌های کارآفرینی اجتماعی در پارک‌های علم‌وفناوری که به‌عنوان بسترهای کلیدی برای حمایت از استارتاپ‌ها و نوآوری‌های اجتماعی محسوب می‌شوند، ضروری است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است؛ زیرا نتایج آن می‌تواند به بهبود سیاست‌گذاری‌ها و طراحی دوره‌های آموزشی در پارک‌های علم‌وفناوری کمک کند.
روش پژوهش. این پژوهش از رویکرد کیفی از نوع تحلیل تماتیک استفاده کرده و داده‌ها از طریق مصاحبه‌های عمیق با ۱۰ متخصص حوزه پارک‌های علم‌وفناوری جمع‌آوری شده است. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار مکس کیودا و از طریق مراحل کدگذاری اولیه، طبقه‌بندی کدها و تحلیل تماتیک انجام‌گرفته است.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهند که آموزش‌های کارآفرینی اجتماعی از طریق تقویت تعاملات گروهی و ارائه بازخوردهای مؤثر، انگیزه کارآفرینان را افزایش می‌دهد و روحیه نوآوری و توسعه زیرساخت‌های حمایتی را بهبود می‌بخشد. همچنین، این آموزش‌ها منجر به افزایش آگاهی اجتماعی و ارتقای اعتبار کارآفرینان می‌شود و فرصت‌های شغلی جدید و سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌های اجتماعی را تسهیل می‌کند.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که آموزش کارآفرینی اجتماعی نه‌تنها به رشد اقتصادی کمک می‌کند، بلکه بر بهبود شاخص‌های اجتماعی و فرهنگی نیز تأثیرگذار است. پیشنهاد می‌شود که دوره‌های آموزشی متناسب با نیازهای واقعی کارآفرینان طراحی شده و حمایت‌های مالی و مشاورهای افزایش یابد. تقویت تعاملات بین دانشگاه، صنعت و نهادهای دولتی و همچنین افزایش دسترسی به منابع مالی از الزامات کلیدی برای توسعه کسب‌وکارهای اجتماعی به شمار می‌آید.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Qualitative assessment of the role of social entrepreneurship education on improving economic development indicators of Allameh Tabatabaei Science and Technology Parks and Science and Culture Parks

نویسندگان [English]

  • Nooshin Koushknoei 1
  • sasan vadiea 2
  • Amir Masoud Amirmazaheri 2
1 Sociology, Faculty of Social Sciences, Islamic Azad University Tehran Central Unit, Tehran, Iran.
2 Sociology, Social Sciences, Islamic Azad University Tehran Central Unit, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Introduction: This research examines the impact of social entrepreneurship education on economic development in the science and technology parks of the University of Science and Culture and Allameh Tabatabai University. The main objective of this study is to analyze the educational effects on economic development, identify effective motivational mechanisms, assess the social credibility of the courses, and analyze the resulting environmental changes.Social entrepreneurship plays a crucial role in sustainable development by creating job opportunities, reducing poverty, and empowering communities. Therefore, it is essential to investigate the impacts of social entrepreneurship education in science and technology parks, which are considered key platforms for supporting startups and social innovations
Methodology: This study employs a qualitative approach, collecting data through in-depth interviews with 10 experts in the field of science and technology parks. Data analysis was conducted using MAXQDA software, involving initial coding, code classification, and thematic analysis.
Results: The findings indicate that social entrepreneurship education enhances entrepreneurs’ motivation through strengthening group interactions and providing effective feedback, thereby improving the spirit of innovation and developing supportive infrastructures. Additionally, these educational programs increase social awareness and enhance the credibility of entrepreneurs, facilitating new job opportunities and investment in social startups.
Conclusions: The results of this research demonstrate that social entrepreneurship education not only contributes to economic growth but also positively impacts social and cultural indicators. It is recommended that educational courses be designed according to the actual needs of entrepreneurs, and that financial and advisory support be increased. Strengthening interactions between universities, industry, and government institutions, as well as enhancing access to financial resources, are essential requirements for the development of social enterprises.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Economic Development
  • Entrepreneurship Education
  • Science and Technology Parks
  • Social Entrepreneurship
ترکاشوند، ز. (1400)، تئوری تخریب خلاق شومپیتر، الگوی توسعه اقتصادی در شرایط بحرانی کرونایی و پس از آن، مجله ترویج علم، شماره 20، ص 130 -159.
حسین‌زاده، ع.، بهمنی، س.، بندری، م. (1404)، موانع اقتصادی رشد و بقای شرکت‌ها و واحدهای دانش بنیان در استان خوزستان؛ یک مطالعه جامعه‌شناختی، دوفصلنامه جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، سال سیزدهم، شماره دوم، ص 326-289.
حسینی لرگانی، م.، میرعرب رضی، ر.، رضایی، س. (۱۳۸۷)، آموزش کارآفرینی در هزاره جدید؛ زیرساختی برای اشتغال دانش‌آموختگان آموزش عالی، فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، دوره ۱۴، شماره ۴، ص ۱۱۹-۱۳۷.
خدابخشی، ا.، گلزاری، ز. (1401)، تأثیر کارآفرینی بر رشد اقتصادی ایران و کشورهای منتخب حوزۀ سند چشم‌انداز؛ مبتنی بر سیاست‌های کلی اشتغال، فصلنامه سیاست‌های راهبردی و کلان، دورۀ 10، شماره ۳۹، ص 585-564 .
داوودی، ه.، شعبانعلی قمی، ح.، کلانتری، خ. (1390)، بررسی موانع توسعه فناوری‌های کشاورزی در پارک‌‌های علم و فناوری دانشگاه تهران، فصلنامه علمی- پژوهشی سیاست علم و فناوری، سال چهارم، زمستان 1390.
رحیمیان، ح.، عباس‌پور، ع.، داوودی، د. (۱۳۹۵)، تحلیل وضعیت ترویج کارآفرینی اجتماعی در نظام آموزش عالی ایران، کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌های نوین در مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دوره ۵، ص ۱-۱۴.
رضایی صدرآبادی، م. (۱۴۰۰)، مروری بر وضعیت پارک‌های علم‌وفناوری و مراکز رشد در ایران، فصلنامه رشد فناوری، سال هفدهم، شماره ۶۶، ص ۵۳-۶۲.
سجادی، س. (۱۳۹۸)، تأثیرانگیزش کارآفرینی بر قصد کارآفرینی با نقش تعدیل‌کننده آموزش کارآفرینی، تبریز، دانشگاه تبریز، پردیس‌های دانشگاه تبریز گروه مدیریت.
سقایی، م.، امینی نژاد، ر.، قاسمی زاده، س. (1403). تحلیل نقش پارک علم و فناوری در توسعه اقتصادی منطقه (مورد مطالعه: پارک پردیس تهران)، فصلنامه اقتصاد شهری، دوره 8، شماره1، ص 84-71
سلیمانی، م. (۱۳۹۱)، بررسی پارک‌ها و مراکز رشد علم‌وفناوری ایران با نگاهی بر رویکرد جهانی، فصلنامه تخصصی پارک‌ها و مراکز رشد، دوره ۸، شماره ۳۲، ص ۲-۱۰.
شریف روحانی، ش.، عابد، ع. (1400)، تأثیر گرایش به کارآفرینی اجتماعی بر موفقیت استارتاپ‌ها با تأکید بر شبکه روابط در بحران کوید-19، دومین کنفرانس بین‌المللی مدیریت و صنعت، ص 573 -591.
شمس‌نیا، ع.، احمدی، ع.، افشار، م. (۱۳۹۰)، بررسی رابطه کارآفرینی و خلاقیت با میزان تحصیلات در کارکنان پارک‌های علم‌وفناوری شهرستان شیراز، فصلنامه اندیشه‌های تازه در علوم تربیتی، دوره ۶، شماره ۴، ص ۱۶۹-۱۷۳.
عزیزی، م.، صباغیان، ز.، احمد پورداریانی، م. (۱۳۸۴)، بررسی ویژگی‌های کارآفرینی دانشجویان، فصلنامه چشم‌انداز مدیریت بازرگانی، سال چهارم، شماره ۱، ص ۱۶۳.
عزیزی، م.، طاهری، م. (۱۳۹۲)، تأثیر آموزش کارآفرینی بر قصد و ویژگی‌های کارآفرینانه دانشجویان، فصلنامه نوآوری و ارزش‌آفرینی، شماره ۴، ص ۷۱-۸۲، https://doi.org/10.22059/jfr.2017.206606.1006198.
عمرانی طبرستانی، ز. (۱۳۹۵)، اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر کارآفرینی اجتماعی در ایران از دیدگاه فعالان اجتماعی، تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده حسابداری و مدیریت.
فرشی بخشایشان، ی. (۱۳۹۷)، بررسی عوامل مؤثر بر اثربخشی پارک‌های علم‌وفناوری، تهران، دانشگاه خوارزمی، دانشکده مدیریت.
قره‌ککلی، م.، امانی، م.، موسویان، ی. (۱۳۹۲)، آموزش کارآفرینی در کسب‌وکارهای کوچک و متوسط، همایش منطقه‌ای کارآفرینی و تجاری‌سازی، دانشکده سما، واحد اسلام‌شهر.
گل محمدزاده، آ. (۱۳۹۲)، تبیین اثر توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه بر افزایش کارآفرینی در تهران، تهران، دانشگاه پیام‌نور، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری.
مرادی، ش.، رضایی، ب.، پاپزن، ع. (۱۳۹۵)، شناسایی عوامل توسعة کارآفرینی از منظر کارآفرینان ایرانی، مجله توسعه کارآفرینی، دوره ۹، شماره ۳، ص ۵۱۳-۵۳۲.
محمدی خیاره، س. (۱۳۹۷)، بررسی اثر کارآفرینی بر رشد اقتصادی در مراحل مختلف توسعه اقتصادی، شاهرود، دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده مهندسی صنایع و مدیریت.
نصر، ع.، حاجی حسینی، ح. (۱۳۹۶)، نقش پارک‌های علم‌وفناوری در توسعه نوآوری و فناوری، رهیافت، شماره ۶۵، ص ۳۷-۵۰.
نوین، ا. (۱۳۹۶)، بررسی اثربخشی دوره‌های آموزش کارآفرینی (رویدادهای کسب‌وکار) در پارک علم‌وفناوری شهر مشهد، سیستان و بلوچستان، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
ولی‌محمدی، س. (۱۳۹۴)، تأثیر متقابل فناوری اطلاعات بر کارآفرینی، دومین کنفرانس بین‌المللی حسابداری و مدیریت.
یگانگی، ک. (۱۴۰۲)، مروری بر مفهوم کارآفرینی اجتماعی، رویکردهای پژوهشی در علوم اجتماعی، شماره ۳۴، ص ۹۲.
Alharbi, J. Almahdi, H., & Mosbah, A, (2020). The impact of entrepreneurship education programs (EEPs) on the entrepreneurial attitudes among higher education students in Saudi Arabia. International Journal of Management, Economics and Social Sciences, 7(3).
 Baumol, W. J. (1993). Entrepreneurship, management, and the structure of payoffs. MIT Press.
 Dees, J. G., Emerson, J., & Economy, P. (Eds.). (2002). Strategic tools for social entrepreneurs: Enhancing the performance of social enterprises.
 Edmiston, K. D. (2004). The role of small business in economic development. Community Affairs Research Working Paper 2005-01, Federal Reserve Bank of Kansas City.
 Fan, X., Tian, S., Lu, Z., & Cao, Y. (2020). Quality evaluation of entrepreneurship education in higher education based on CIPP model and AHP-FCE methods. Frontiers in Psychology, 13, 2022.
 Kuratko, D. F., & Hodgetts, R. M. (2007). Entrepreneurship: Theory, process, practice (7th ed.).
 Martin, J. M. (2010). Stigma and student mental health in higher education. Higher Education Research & Development, 29(3), 259–274.
 Mair, J., & Marti, I. (2006). Social entrepreneurship research: A source of explanation, prediction, and delight. Journal of World Business.
 Ridley-Duff, R. (2008). Social enterprise as a socially rational business. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 14(5). https://doi.org/10.1108/13552550810897669
 Xinga, J. L., & Sharif, N. (2020). From creative destruction to creative appropriation: A comprehensive framework. Research Policy, 49, 104060.
 Zhang, Y., Duysters, G., & Good, M. (2014). The role of entrepreneurship education as a predictor of university students’ entrepreneurial intention. International Entrepreneurship and Management Journal, 10, 623–641.