مرجعیت"استاد"در میدان فرهنگی دانشگاه با تاکید بر متغیر سرمایه اجتماعی دانشگاهی(مطالعه موردی دانشگاه اصفهان(

نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

درک و شناخت گروه‌های مرجع بویژه گروه مرجع جوانان و دانشجویان از مهمترین و ضروری‌ترین داده‌های اجتماعی و فرهنگی برای سیاست‌گذاری و مدیریت برنامه‌ریزی فرهنگی و اجتماعی مراکز آموزش و دانشگاهی بوده و مورد توجه و اهتمام پژوهش‌های علوم اجتماعی و انسانی است.هدف این مقاله بررسی میزان مرجعیت فرهنگی اساتید و میزان اعتماد دانشجویان به استاد برای کنشگری فرهنگی و اجتماعی در میدان فرهنگی دانشگاه است.چارچوب نظری این پژوهش مبتنی بر نظریه گروه مرجع مرتن و مظفر شریف است. این پژوهش در سال۱۳۹۸ در دانشگاه اصفهان با جامعه آماری 14500نفر و با نمونه آماری۵۵۰ نفری انجام شده‌ است.
یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در میدان فرهنگی دانشگاه، اساتید به‌ عنوان مهمترین گروه مرجع توسط دانشجویان انتخاب شدند و ۶۴ درصد دانشجویان اظهار داشته ترجیح می‌دهند که در امور مختلف شخصی و اجتماعی و فرهنگی و ازدواج با استادان مشورت‌ نموده و نظر آنها را به عنوان معیار و مهم می‌دانند. همچنین ۷۳ درصد دانشجویان ترجیح می‌دهند در محیط دانشگاه در امور مختلف فرهنگی و اجتماعی و شخصی که توسط استادان مورد تذکر قرار بگیرند.روابط صمیمانه و تعاملات فرهنگی و اجتماعی دارای پیامدهای فرهنگی مثبتی بوده و بر رضایتمندی دانشجویان از جنبه های مختلف دانشگاه تاثیر مثبت و مستقیم دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

"Professor" authority in the cultural field of the university with emphasis on the variable of university social capital (Case study of the University of Isfahan )

نویسنده [English]

  • Ali Ghanbari Barzyan
Assistant Professor, Department of Social Sciences, Faculty of Literature and Humanities, University of Isfahan, Isfahan, Iran
چکیده [English]

Understanding and recognizing reference groups, especially the reference group of youth and students, is one of the most important and necessary social and cultural data for policy-making and management of cultural and social planning, and is the focus of social and humanities research. The cultural authority of professors and the level of students' trust in professors for cultural and social activism in the cultural field of the university. Theoretical framework of this research is based on theory The reference group is Merton and Mozaffar Sharif. This research was conducted in 2009 at the University of Isfahan with a statistical sample of 550 people. The statistical population also consisted of all students of the University of Isfahan, which was estimated at about 14,500 people.
Findings show that in the cultural field of the university, professors were selected as the most important reference group by students and 64% of students stated that they prefer to consult with professors in various personal, social, cultural and marriage matters and their opinion as They know the criteria and the important. Also, 73% of students prefer to be mentioned by professors. Intimate relationships and cultural and social interactions have a positive effect on university social capital and have a positive and direct effect on student satisfaction in various aspects of the university.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cultural Capital”
  • Communication skills
  • Reference Group
  • Cultural Action"
آقاقلیزاده، ولی و علایی، محسن، ‌راد، فیروز (1392). «بررسی عوامل اجتماعی مرتبط ‌با گرایش دانش‌آموزان به نوع گروه‌ مرجع در دوره متوسطه در شهرستان اردبیل»، مطالعات جامعه شناختی، دوره 6، شماره 18، 81-102.
انتظاری، اردشیر و پناهی، محمدحسین (1386) «رابطه تصور باز بودن ساختاری با گرایش به گروه‌های مرجع غیر بومی: مقایسه‌ای بین محیط‌های واقعی و مجازی»، فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 38، 91-132.
ابراکرامبی، نیکولاس و هیل، استفان، ترنر، برایان (1370) فرهنگ جامعه‌شناسی، ترجمه: حسن پویان، تهران: انتشارات چاپخش.
باشی، معصومه و سیف‌اللهی، سیف‌الله (1400) «تحلیل جامعه‌شناختی تاثیر گروه‌های مرجع نوین بر فرایند شکل‌گیری اخلاق شهروندی در ایران در سه دهة اخیر (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران مرکزی و علوم و تحقیقات 99، مطالعات توسعه اجتماعی ایران، دوره 13، شماره 2. 215-236.
ترابی، سیدمصطفی، افروغ، عماد (1389) «راهبرد فرهنگی در هدایت نسل جوان»، مطالعات راهبردی  دفاعی، شماره 112، 157-186.
دوچ، مرتون (1374) نظریه‌ها در روان شناسی اجتماعی، ترجمه مرتضی کتبی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
ذوالفقاری، ابوالفضل و صوفی‌زاد، گلی (1392) «مطالعه گروه مرجع زنان جوان شهر ایلام»، جامعه‌شناسی کاربردی، سال بیست و چهارم، شماره پیاپی(51)، 57-70.
حیدری، مصطفی؛ ریاحی، محمداسماعیل و جان علی‌زاده چوب‌بستی، حیدر (1392). «تحلیل جامعه‌شناختی از گروه‌های مرجع دانشجویان دانشگاه مازندران»، پژوهش‌های جامعه شناسی معاصر، دوره دوم زمستان، 79-106.
حاجیلری، عبدالرضا؛ محرمی، جعفر؛ ادب، غلامحسین (1391). «تبیین مهمترین گروه‌های مرجع دانشجویان»، مطالعات معرفتی اسلامی، سال16، شماره3، 509-530.
چابکی، ام‌البنین (1393). «رابطۀ تعامل با گروه‏های مرجع و تغییر نگرش سیاسی دانشجویان دانشگاه تهران با تأکید بر تفاوت‏های جنسیتی»، زن در توسعه و سیاست، شماره 1، دوره 12، 57-74.
صبوری خسروشاهی، حبیب (1390). «بررسی گروه‌های مرجع جوانان شهر در تهران»، پژوهش علوم اجتماعی، سال 4، شماره 11، 35-51.
قبادی، علیرضا (1391). «تبیین نقش خانواده، مدرسه و گروه­‌های مرجع در میان دانش‌آموزان شهر کاشان»، خانواده و پژوهش، شماره 17، 171-202.
کلود، تایپا (1396). درآمدی بر روانشناسی اجتماعی، ترجمه مرتضی کتبی، تهران: نشر نی.
شوشا، هلن (1396). کاوش در جامعه شناسی روانی، ترجمه مرتضی کتبی، تهران: نشر نی.
گروثر، چارلز (1378). جامعه‌شناسی مرتن، ترجمه زهره کسایی، تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
مرجایی، سیدهادی (1399). «سرمایة اجتماعی دانشگاهی: مقایسة دانشجویان ایرانی در حال تحصیل در ایران و هند»، مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران، دوره 9، شماره ، 3، 749-769.
قانعی‌راد، محمدامین (1385). «نقش تعاملات دانشجویان و اساتید در تکوین سرمایه اجتماعی دانشگاهی»، نشریه جامعه‌شناسی ایران، دوره 7، شماره 1، 7-29.
هاشمی، ضیا (1383). بررسی‌گروه مرجع جوانان تهرانی، پایان‌نامه دکتری جامعه‏شناسی دانشگاه تهران، دانشکده علوم اجتماعی.
هاشمی، ضیا و صدیق سروستانی، رحمت‌الله (1381). «گروه‌های مرجع در جامعه‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی با تاکید بر نظریه‌های مرتن و فستینگر»، نامه علوم اجتماعی، شماره 10، 149-167.
هزارجریبی، حعفر و آقابیگی کلاکی، محمد (1390). «عوامل موثر بر گزینش گروه مرجع در بین دانشجویان (مطالعه موردی دانشگاه اصفهان و صنعتی اصفهان)»، فصلنامه علوم اجتماعی، دوره 18، شماره 54، 53-97.
هزارجریبی، جعفر و صفری شال، رضا (1395). «بررسی چرایی دگرگونی‌های گروه مرجع در بین دانشجویان»، فرهنگ در دانشگاه اسلامی، سال ششم شماره ، 17-44.
Chapman, A. (2000) “Reference group Theory with Implicating for information studies: A theoretical Essay” information research vol.6.no.3.
Wade,,G. & Gelso, J. (1998) . “Reference group Theory identity Dependence scales” The Counseling Psychoogist, 2 (6), 3.
Gonzalez. N. (2014). “Social capital in academia”. Scientometrics, 101(3), 1609–1625.
Lopez, S. Civis, M., & Diaz J. (2018). “Social Capital and Social Networks of Teachers: Systematic Review”. Revista de education, 381, 233-257.
Hyman, H. (1968). “Reference Groups.” In: David Sills (Ed.), International Encyclopedia of the Social Sciences, 13, edited by Davis Sills. New York: Macmillan Company & Free Press.
Gavril'eva, T. N., Sugimoto, A., Fudzhi, M., Yamanaka, R., Pavlov, G. N., & Kirillin, A. (2018). “Sustainable development of universities: world and Russian practices”. Vysshee obrazovanie v .Rossii, 27(7), 52-65.
Korotkova,, L. (2017). “Social capital in education“, Chelovecheskiy capital i professional'noye, obrazovaniye, (1), 26-31.
Merton, K. (1968). Social Theory and Social Structure, The Free Press, New York.
Throsby, D & Anita Z. (2014). “The Economic and Cultural Value of Paintings: Some Empirical Evidence”, In David Throsby & Victor A. Ginsburgh, Handbook of the Economics of Art and Culture, 2. North-Holland: Elsevier.
Ushakov, K. M, & Kukharev, A. I. (2016). “Project “Raising the level of social capital of educational organizations”, Otechestvennaya i zarubezhnaya pedagogika, (4), 24-32.
Williams, Y. (2015). Reference Group in Sociology: Definition, Examples & Types. Study.com Take Online Courses. Earn College Credit. Research Schools, Degrees & Careers.