آذین، احمد. (۱۳۹۶). بررسی نقش سرمایهی اجتماعی در پایبندی به فرهنگ شهروندی در بین شهروندان شهر اصفهان. فصلنامهی مطالعات جامعه شناختی شهری، پیاپی ۲۴.
احمدی، یعقوب؛ علیپور، پروین. (۱۳۹۷). مولفههای فرهنگی اجتماعی و فرهنگ شهروندی (مورد مطالعه: شهروندان سنندج). فصلنامهی راهبرد اجتماعی فرهنگی، پیاپی ۲۶.
اذانی، مهری؛ حاتمی، مجتبی؛ حاتمی، حسین. (۱۳۹۰). تحلیلی بر فرهنگ شهروندی در شهر یزد. فصلنامهی برنامهریزی فضایی (جغرافیا)، پیاپی ۱.
بخارایی، احمد؛ شربتیان، محمدحسن؛ اعظم، احمدی. (۱۳۹۴). تحلیل رابطهی جامعهشناختی سبک زندگی و گرایش به حقوق شهروندی (مطالعهی موردی: دانشجویان پیام نور خراسان جنوبی)، فصلنامهی جامعهشناسی کاربردی، سال۲۶، شمارهی پیاپی(۶۰)، شمارهی ۴.
دیلم صالحی، بهروز. (۱۳۹۳). تحول مفهوم شهروندی در فرایند جهانی شدن، فصلنامهی تخصصی علوم سیاسی، سال ۱۰، شمارهی ۲۹.
شربتیان، محمدحسین. (۱۳۸۷). تأملی بر فرهنگ شهروندی و ارائهی راهکارهای گسترش آن، فصلنامهی مطالعات فرهنگی اجتماعی خراسان، شمارهی 8 و ۹.
شیانی، ملیحه، علی محمدی، محمد.(۱۳۹۴). مطالعهی فرهنگ شهروندی در مدیریت شهری تهران. فصلنامهی پژوهشهای انسان شناسی ایران، سال ۵، شمارهی۲ .
شیانی، ملیحه. (۱۳۸۸). فقر و محرومیت و شهروندی در ایران. فصلنامهی علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، سال۵، شمارهی ۱۸.
عرب، سید محمد؛ ابراهیمزاده پزشکی، رضا؛ مروتی شریفآبادی، علی. (۱۳۹۳). طراحی مدل فراترکیب عوامل مؤثر بر طلاق با مرور نظاممند مطالعههای پیشین. مجلهی تخصصی اپیدمیولوژی ایران، دورهی 10، شمارهی 4.
غفارینسب، اسفندیار؛ قاسمینژاد، محمدعلی؛ مساوات، سید ابراهیم، حبیبی فراشبندی، سیدمهدی. (۱۳۹۸)، تحلیل جامعه شناختی از وضعیت فرهنگ شهروندی (مورد مطالعه: شهروندان 15 سال به بالای شهر اقلید)، تغییرات اجتماعی و فرهنگی، دورهی ۱۶، شمارهی۲.
غلامی، سمیه؛ احمدی، ساره؛ محمدی، حمیده.(۱۳۹۸). تأثیر آموزش برنامهی سبک زندگی اسلامی بر میزان آگاهی از مؤلفههای سبک زندگی و تغییر الگوی رفتاری خانواده در زنان سرپرست خانوار. فصلنامهی فرهنگی تربیتی زنان و خانواده، سال ۱۴، شمارهی41.
فاضلی، محمد. (۱۳۸۷). تصویری از سبک زندگی فرهنگی جامعهی دانشجویی، فصلنامهی تحقیقات فرهنگی ایران، دورهی۱، شمارهی۱.
فاطمینیا، سیاوش. (۱۳۸۶). فرهنگ شهروندی: محصول و محمل حاکمیت خوب، سازمان کارا و شهروند فعال، فصلنامهی رفاه اجتماعی، سال۷، شمارهی ۲۶.
فتحی و اجارگاه، کورش؛ واحد چوکده، سکینه. (۱۳۸۸). آموزش شهروندی درمدارس. تهران: نشر آبیز.
فلیک، اووه.(۱۳۹۱). درآمدی بر تحقیقات کیفی. ترجمهی هادی جلیلی. تهران: نشر نی.
قایدگیوی، فرود؛ حقیقتیان، منصور؛ بهیان، شاپور. (۱۳۹۸). تحلیل رابطه ی هویت ملی و پایبندی به فرهنگ شهروندی (مورد مطالعه: کلانشهر شیراز). فصلنامهی مطالعات ملی، سال ۲۰. شمارهی ۱.
کوشا، محمدمهدی. (۱۳۸۷). دانستنیهای سیاست (شهروندی)، تهران، انتشارات دفتر برنامهریزی اجتماعی و مطالعات فرهنگی وزارت علوم.
گیدنز، آنتونی. (۱۳۸۲). تجدد و تشخص؛ جامعه و هویت شخصی در عصر جدید، ترجمهی ناصر موفقیان، تهران، انتشارات نی.
ملکحسینی، عباس؛ روستایی شاهوردی، مهدیه؛ گنجهء، فاطمه.(۱۳۹۷). بررسی تاثیر فرهنگ شهروندی بر امنیت اجتماعی زنان در شهر ملایر. فصلنامهی جغرافیا (برنامهریزی منطقهای)، سال۸. شمارهی ۳.
مهدوی، سید محمدصادق؛ عاشوری، علی. (۱۳۹۳). بررسی عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر بر ارتقاء فرهنگ شهروندی (مورد مطالعه: شهر بوشهر). مجلهی مطالعات توسعه اجتماعی ایران، سال ۶. شمارهی ۴.
نجاتی حسینی، محمود. (۱۳۸۲). واقعیت اجتماعی شهروندی در ایران (سالهای ۷۶ الی۸۰). دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات، دانشکده علوم اجتماعی.
نیازی، محسن؛ میری، سمیه؛ فرهادیان، علی. (۱۳۹۸). طراحی الگوی معیارهای همسرگزینی در جامعهی ایران. فصلنامهی فرهنگی تربیتی زنان و خانواده، سال۱۴، شمارهی ۴۸.
هاشمیانفر، سیدعلی؛ گنجی، محمد. (۱۳۸۸). تحلیلی بر فرهنگ شهروندی در شهر اصفهان. فصلنامهی جامعهشناسی کاربردی، سال ۲۰، شمارهی ۱.
همتی، رضا؛ احمدی، وکیل.(۱۳۹۳). حلیل جامعه شناختی از وضعیت فرهنگ شهروندی و عوامل تبیین کننده آن (مورد مطالعه: شهر ایوان). فصلنامه برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، پیاپی ۱۸ .
همتی، علی؛ ابراهیمزاده، رضا. (۱۳۹۴). هنجاریابی و تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی پرسشنامه ارتقاء فرهنگ شهروندی. مدیریت شهری، دورهی۱۴، شمارهی ۴۰.
Achmad, Ashfa, Hasyim Sirojuzilam, Dahlan Badaruddin and N.Aulia Dwira (2015). Modeling of urban growth in tsunami-prone city using logistic regression: Analysis of Banda Aceh, Indonesia, Applied geography, NO 62. Caragliu, A., Del Bo, C., Nijkamp, P. (2011) Smart Cities in Europe, Journal of Urban Technology, Vol. 18, No. 2.
Armeh, Gee. (1997). Culture of Democracy, translated by Morteza Saghebfar, Tehran: Dastan Publications.
Beaman, Jean. (2013). French in the eyes of others: cultural citizenship, marginalization, and France’s middle-class North African second-generation, European University Institute, Max Weber Program, Italy, EUI Working Paper.
Eltiaminia, Rea; Hossani, Ali.(2018). Identity, culture and lifestyle in the era of globalization, Islamic Iranian Progress Model, Volume3,Issue5.
Fernandez, Jesica.(2015).Latinano Youth Cultural Citizenship:Re-Conceptualizing Dominant Constructions of Citizenship through Membership, Sense of Belonging, Claiming Space and Rights, Ph.D., Psychology (LatinAmerican and Latino Studies), UC Santa Cruz.
Gay, Ravesh, (2007). Sociology of Talcott Parsons, translated by Abdolhossein Nikgohar, Tehran, Tebyan Publications.
Gwet, K.L. (2014). Handbook of inter-rater reliability: The definitive guide to measuring the extent of agreement among raters. Advanced Analytics LLC.
Ivic, S (2016). Citizenship as Discursive Practice: The Postmodern Culture of Citizenship, Journal of Philosophy, Culture and Religion, An International Peer-reviewed Journal, Vol. 19.
Sami SuliemanAl-Qatawneh. Najeh RajehAlsalhiMohd. ElmagzoubEltahir.2020. The citizenship values included in intermediate stage Arabic-language. textbooks and teachers ‘awareness of them in the UAE: A case studychttps: //doi.org/10.1016/j.heliyon.2019.e02809
Zare, Bizhan, roghanian, Zohreh. (2018). Exploring the concept of cultural capital and its role in Promoting the citizenship culture. Iranian journal of educational Sociology (Interdisciplinary Journal of Education) Available online at: http://www.iase-idje.ir/ Volume 1, Number 10, December 2018.
Zhang, Chang (2016). Cultural Citizenship and its Implications for Citizenship Education: Chinese University Students ‘Civic Experience in relation to Mass Media and the University Citizenship Curriculum, Degree of Doctor of Philosophy, School of Education, College of Social Science, University of Glasgow.
)