%0 Journal Article %T برساخت گفتمانی سیاست زبان در روند نوسازی ایران نمونۀ موردی نشریۀ کاوه (1294-1301) %J جامعه شناسی اقتصادی و توسعه %I معاونت پژوهشی دانشگاه تبریز %Z 2322-4371 %A قریشی, فردین %A عباس زاده, محمد %A صدقی, ناصر %A علیزاده اقدم, محمدباقر %A کهنه‌‌پوشی, سیدحامد %D 2019 %\ 04/17/2019 %V 7 %N 2 %P 125-153 %! برساخت گفتمانی سیاست زبان در روند نوسازی ایران نمونۀ موردی نشریۀ کاوه (1294-1301) %K سیاست زبان %K نشریه‌ی کاوه %K تحلیل گفتمان %K چندفرهنگ‌گرایی %K توسعه %R %X ایران کشوری چندقومی و چندزبانه است، اما با آغاز روند نوسازی در ایران، برساختۀ سیاست زبان در حکومت پهلوی اول ، از حکم زبان فارسی به عنوان زبان مشترک به حکم زبان فارسی به عنوان زبان واحد حرکت کرده و سیاست تک زبانی را شرط وحدت ملی در ایران قرار می‌دهد. با اتخاذ این سیاست زبانی تنها به زبان فارسی امکان رشد و بالندگی داده شد و دیگر زبانهای ایران از حوزه‌های رسمی کنار نهاده شدند. فرض تحقیق بر آن است که سیاست زبانی ماهیتی گفتمانی داشته و برساخته است. از آنجا که نشریه‌ی کاوه از نشریات گفتمان‌ساز پیش از برآمدن نظم جدید بوده است، پژوهش با فرض گفتمانی بودن ماهیت سیاست زبانی و برساخته‌ی اجتماعی بودن آن، با اتخاذ نظریه‌ی گفتمان لاکلائو و موف و به کارگیری امکانات تحلیل متن تحلیل گفتمان انتقادی به تحلیل گفتمان تمام شماره‌های روزنامه پرداخته است. پژوهش وحدت زبانی را دال اصلی شبکه‌ی معانی هویت ایرانی در گفتمان روزنامه دانسته و به تبیین نحوه‌ی هژمونیک شدن گفتمان می‌پردازد. %U https://sociology.tabrizu.ac.ir/article_8703_a35d2bc10731a6507c384463d70a3e7d.pdf