دانشجوی دکتری جامعه شناسی بررسی مسائل اجتماعی ایران دانشگاه شهید بهشتی تهران
چکیده
بیکاری یکی از بزرگ‌ترین مشکلات جامعه ایران است. کارآفرینی از جمله عواملی است که می‌تواند این مشکل را تا حدودی برطرف نماید. از طرف دیگر، خانواده، اساسی‌ترین نهاد جامعه‌پذیر کردن، به‌ویژه در سال‌های اولیه زندگی است. اینکه خانواده چگونه فرد را تربیت می‌کند، بر شکل‌گیری شخصیت وی، اثرگذار است. گونه‌های ساختار قدرت در خانواده که مؤید نوع شیوه‌های تربیتی والدین است، در بروز رفتارهای متفاوت فرزندان در زندگی اجتماعی مؤثر است. پژوهش حاضر، باهدف بررسی رابطه بین سبک فرزندپروری و شخصیت کارآفرینانه افراد، در بین جوانان تهرانی انجام‌گرفته است. برای رسیدن به هدف تحقیق از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه استفاده شد. با توجه به جامعه آماری تحقیق، تعداد 397 نفر از جوانان تهرانی به‌عنوان نمونه تحقیق انتخاب شد و موردبررسی قرار گرفت. شخصیت کارآفرینانه شامل شش بعد خلاقیت، مرکز کنترل درونی، استقلال‌طلبی، خطرپذیری منطقی، نیازبه‌موفقیت و تحمل ابهام است. همچنین گونه‌های فرزندپروری نیز شامل فرزندپروری مقتدر، فرزندپروری دموکراتیک و فرزندپروری سهل‌گیر می‌باشد. مقدار F محاسبه‌شده 216/44 شد که درسطح 95 درصد، معنی‌داری رابطه بین سبک فرزندپروری و شخصیت کارآفرینانه را نشان می‌دهد. R با ضریب همبستگی چندگانه 457/0 نشان داد که متغیرهای مستقل داخل معادله، به‌طور همزمان، تقریباً 7/45 درصد با متغیر شخصیت کارآفرینانه ارتباط دارند. R2 با ضریب تعیینی که داشت، نشان داد که 9/20 درصد از واریانس متغیر شخصیت کارآفرینانه به‌وسیله متغیرهای مستقل موجود در معادله تبیین می‌شوند.
جلالی, مهدی. (1396). بررسی رابطه بین سبک‌های فرزندپروری خانواده و شخصیت کارآفرینانه جوانان (مطالعه موردی شهر تهران). جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 6(2), 53-83.
MLA
مهدی جلالی. "بررسی رابطه بین سبک‌های فرزندپروری خانواده و شخصیت کارآفرینانه جوانان (مطالعه موردی شهر تهران)". جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 6, 2, 1396, 53-83.
HARVARD
جلالی, مهدی. (1396). 'بررسی رابطه بین سبک‌های فرزندپروری خانواده و شخصیت کارآفرینانه جوانان (مطالعه موردی شهر تهران)', جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 6(2), pp. 53-83.
VANCOUVER
جلالی, مهدی. بررسی رابطه بین سبک‌های فرزندپروری خانواده و شخصیت کارآفرینانه جوانان (مطالعه موردی شهر تهران). جامعه شناسی اقتصادی و توسعه, 1396; 6(2): 53-83.
)